Davne 1965. godine, 16-godišnji učenik, Rendi Gardner ostao je budan 11 dana, tačnije 264,4 sata bez prestanka. Ovo je jedno od najdužih dokumentovanih nespavanja u istoriji, bez upotrebe stimulansa. Izgledalo je kao da je sa njim sve u redu, čak je 10. dana pobijedio profesora sa Univerziteta Senford u fliperu. Međutim fiziološki i kognitivni testovi nisu tako govorili…
Poslije samo 2 dana nespavanja Gardnerove oči su se borile da ostanu fokusirane. On je pokazivao znake ataksije, stanje u kom se gubi kontrola kretanja tijela.
Džon Ros koji je bio odgovoran za praćenje Garderovog eksperimenta kaže da je Gardner trećeg dana bio mrzovoljan i nekoordiniran, a petog dana je počeo da halucinira.
“Imao je problema sa koncentracijom, imao je problema sa memorijom, postao je paranoičan i razdražljiv.”
Efekti su na Gardnera bili toliko loši da poslije čak nije bilo više pokušaja ni za Ginisovu knjigu rekorda u tom polju.
Dok je Gardner završio oporavljajući se od eksperimenta koji je na njega ostavio i fizičke i psihičke posljedice, mnogi od nas vjerovatno ne bi bili te sreće.